خداحافظی ناگهانی ستاره استقلال و تیم ملی از فوتبال! - وبلاگ ساعت گلورایا

به گزارش وبلاگ ساعت گلورایا، مهاجم سابق تیم ملی فوتبال ایران، در 34 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

مهاجم سابق تیم ملی فوتبال ایران که در جام ملت های 2011 یکی از بازیکنان شاخص ترکیب ایران زیر نظر افشین قطبی بود، در 34 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و با انتشار یک پست در اینستاگرام، تصمیم خود را علنی کرد.

آرش افشین که در فولاد به فوتبال ایران معرفی گردید و با درخشش در لباس قرمزهای خوزستانی بخت حضور در تیم ملی را هم پیدا کرد، در شرایطی خداحافظی خود از دنیای فوتبال به عنوان بازیکن را اعلام نمود که طی سال های حضور در فوتبال ایران، تجربه حضور در باشگاه های شاخصی چون استقلال و سپاهان را هم پشت سر گذاشته بود و شاید اگر دچار مصدومیت های متوالی نمی شد، عمر فوتبالی طولانی تری را هم پیش روی خود می دید و مانند بسیاری از هم نسلان خود، کماکان مشغول بازی بود.

با این حال، افشین که آخرین بار در لباس خیبر خرم آباد به میدان رفته بود، تصمیم گرفت کفش های خود را آویزان کند و با این پست، فوتبال خود را خارج از مستطیل سبز تمام کند؛

درود

صحبتی صمیمانه با تمامی مربیان و هم تیمی های عزیزم:

تمامی شما عزیزان در دوره حرفه ای من مانند یک رهبر باور نکردنی بودید.

همواره من را تحت فشار قرار می دادید تا برترین خودم باشم.

نام شما عزیزان چیزی است که برای همواره با من خواهد ماند.

مدت زیادی طول کشید که تغییراتی که در زندگی و حرفه ام رخ داده را هضم کنم.

اما حال که در حال نوشتن این متن هستم نمی توانم بیش از این سپاسگزار باشم، گرچه گاهی فکر می کنم ای کاش فوتبال روی بی رحمش را برای همواره به خاک می سپرد، چرا که توانایی بیشتری داشتم.

با همه این ها به خود می بالم که در زندگی به چیزی که از کودکی ام حتی قدرت آرزو کردنش را نداشتم رسیدم.

برای یک نوجوان روستایی، دور از فکر بود که بتواند برای تیم ملی و تیم های بزرگ کشور بازی کند و افتخار بیافریند.

ولی واقعیت از رویاهایم فراتر رفت…

امروز به عنوان آن نوجوان روستایی در خصوص آنچه آینده ممکن است از این به بعد برایم رقم بزند هیجان زده هستم و امید دارم بتوانم در حوزه های دیگر به عاشقان فوتبال یاری کنم.

با تشکر از همه همراهانم و طرفدارانی که همواره مرا مورد لطف و محبت بی دریغ خود قرار دادند.

در تمام دوران فوتبال سعی بر این داشتم که کسی را از خود نرنجانم اما بارها خود رنجیدم.

با این حال دلم برای مستطیل سبز تنگ خواهد شد. جایی که بوی چمنش مستم می کرد و دوست داشتم تا آخرین لحظه عمر در اطرافش باشم.

افسوس که زمان از همه ما قوی تر است.

خدانگهدار

آرش افشین

1402/3/17