مادربزرگ 77 ساله روی سکوی نخست آسیا ، رفتم خودم را محک بزنم اول شدم - وبلاگ ساعت گلورایا

به گزارش وبلاگ ساعت گلورایا، همه چیز از یک زمین خوردن ساده بر اثر لخته شدن خون در رگ های بدنش آغاز شد. توصیه پزشک به زهرا عقیلی پیاده روی بود و همین موضوع باعث شد تا با فعالیت های ورزشی جدی برای رسیدن به سکوهای جهانی کوشش کند. گفت وگوی ما با مادربزرگی که نفر اول مسابقات دوی پیشکسوتان آسیا شده خواندنی است.

وبلاگ ساعت گلورایا- بهاره خسروی: باغ نظر در محله هفت چنار در پازل دهم شهر تهران محل تمرین هرروز زهرا عقیلی برای شرکت درمسابقات بین المللی است. این بانو متولد سال 1324 در شهرستان اراک است از همان دوران کودکی و نوجوانی اهل جست خیز و پیاده روی کردن در دشت ها و کوه های مستوفی در زادگاهش بود. به گفته خودش مسابقات پرش و دو یکی از تفریحات دوران کودکی و نوجوانی اش بود و همواره در میان همسالانش اول بود. این بانو در 16 سالگی به خانه بخت می رود و با به جهان آوردن 6 فرزند و رسیدگی به امور خانه حسابی سرش شلوغ می گردد با این شرایط فرصتی برای ورزش کردن میسر نمی شد.

خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید

پیشنهاد پزشک و مسیر پیروزیت

بعد از رفتن بچه ها به خانه بخت سر زهرا عقیلی کمی خلوت تر شد. اما مشکل جدیدی پیدا کرد و آن زمین خوردن های مکرر بود. این ماجرا باعث نگرانی بچه ها شد که گرد پیری و ناتوانی بر چهره این مادر پرانرژی بنشیند. پزشک معالج علت زمین خوردن ها را وجود لخته خون در رگ عنوان می نماید. و در میان همه داروهای مختلفی که برای درمان تجویز می نماید، پیشنهاد پیاده روی روزانه را می دهد. او با تعریف این ماجرا و آغاز ورزش کردنش در بوستان اعتماد می گوید: برای پیاده روی و درمان ورزش را از نزدیک ترین بوستان به خانه، آغاز کردم. هر روز صبح به عشق ایستگاه تندرستی و شرکت در برنامه ها و مسابقات صبحگاهی می رفتم و به مرور دوستان زیادی پیدا کردم. در آن موقع شاید سنم به نسبت جمع بیشتر از بقیه بود. اما انرژی و توانایی ام دست کمی از آنها نداشت و سعی می کردم اگر جایی هم عقب افتادم با کوشش بیشتر آن را جبران کنم. تقریبا سال 1378 بود که وارد ورزش حرفه ای شدم.

تا قبل از شیوع بیماری کووید 19 زهرا عقیلی پای ثابت کوهنوردی هم بود. برنامه ای که هر آدینه در هر شرایطی حتی باد و باران هم قطع نمی شد. به نحوی که در سال 1391 پیروز به کسب مقام اول کوهپیمایی استان تهران شد.

مادربزرگ دوچرخه سوار

یکی از تفریحات مجذوب نماینده این مادربزرگ 77 ساله دوچرخه سواری است که سوغات سفرش به مسابقات چین است. او تعریف می نماید : وقتی به مسابقات چین اعزام شدم دیدم بیشتر بانوان آنجا برای امور روزمره شان از دوچرخه استفاده می نمایند و همین ماجرا باعث شد تا این ورزش را یاد بگیرم. آن موقع پارک آموزش ترافیک در خیابان شهید عرب دوره های رایگان دوچرخه سورای را برای بانوان برگزار می کرد. در این دوره ها شرکت کردم. روزهای اول برای همه عجیب بود با توجه به سن سالم درکنار خانم های جوان دوچرخه سواری کنم. اوایل به می گفتند این ورزش مناسب سن و سالم نیست. معتقد بودند اگر زمین بخورم و دست و پایم بشکند برایم دردسر می گردد. اما دست بردار نبودم آنقدر زمین خوردم و دست و پایم زخمی شد و درنهایت دوچرخه سواری را یادگرفتم.

برای دلم مسابقه می دهم

زهرا عقیلی معتقد است، دوران سالمندی خانه نشینی، غرزدن و گلایه کردن از بیمارهای گوناگون نیست. او از زمانی که در مسیر ورزش حرفه ای گام برداشت همواره پیروز بود و در کارنامه پیروزیت هایش چیزی بیش از 40 مدال کشوری و 30 تقدیرنامه از سازمان ها و اداره های مختلف دریافت نموده است. در مسابقات دو ماراتن نیشابور، شیراز، تبریز و... شرکت نموده و در همه این مسابقات مقام درسکوهای اول تا سوم پیروزیت ایستاده است. در مسابقات بین المللی چین و مالزی هم رفته و آنجا هم صاحب عنوان شده است. اما ماجرای شرکت در مسابقات دوی پیشکسوتان آسیا و کسب عنوان نخست این مسابقات در بهمن ماه سال گذشته ماجرای جالبی دارد که تعریف می نماید: در این دوره از مسابقات 30 نفر خانم و آقا با هم از ایران به تایلند اعزام شدیم. به نسبت اعضای تیم سن من بیشتر بود. حتی در مسابقه افراد جوان تر از من حضور داشتند. مسابقات در رشته های دوی 100 متر، 200 متر و 400 متر برگزار می شد. در رشته دوی صدمتر مسابقات زیادی شرکت نموده ام به همین علت دوی 200 را برای شرکت انتخاب کردم در این مسابقه چهارم شد. باید درواقع قید مسابقه دادن و شرکت در رشته های بعدی را می زدم. شاید هم همین مقام چهارمی کافی به نظر می رسید...

اما روحیه پر کوشش و انرژی این بانو اجازه پا پس کشیدن و عقب ونشینی را نمی داد. عقیلی درباره انگیزه اش برای شرکت مجدد در مسابقات دو در رشته 400 متر می گوید: برای دلم مسابقه دادم. نتیجه و کسب رتبه برایم اهمیتی نداشت و فقط قصدم محک زدن خودم را داشتم که به خط خاتمه مسابقه رسیدم و اول شدم. اینکه پرچم کشورم را بالا بردم این برایم ارزشمند بود که توانستم کاری هرچند کوچک انجام دهم. نیت من محک زدن خودم و تصمیم داشتم مسیری را که رفته بود تا پایان بروم. جالب اینجا بود که در همین مسابقات من حریف های جوان تر از خودم را پشت سر گذاشتم.

برای جایزه مسابقه نمی دهم

هدیه زهرا عقیلی برای کسب عنوان قهرمانی یاری هزینه سفر 10 میلیون تومانی برای سفر بعدی اش درصورت شرکت در مسابقات است. البته خودش می گوید که برای جایزه و کسب عنوان در مسابقات شرکت نمی نماید و صرفا برای حفظ سلامتی و تندرستی اش پای ثابت ورزش و شرکت در مسابقات بین المللی است. برای مثال از فردای همان روزی که از مسابقات برگشت کار دویدن و تمریناتش را دربوستان نظر آغاز کرد. او می گوید: بسیاری از همسن و سال های من در کنج خانه نشستند و دائما از بیماری های مختلف مانند، دیابت، چربی و فشارخون و پوکی استخوان و... گلایه دارند. برخی ها می گویند جثه لاغری داری نیازی به ورزش زیادی نداری اما پاسخم به آنها این است که ورزش برای سلامتی جسم و روان است و من با همین انگیزه در مسابقات شرکت می کنم و تا خاتمه کار به نتیجه فکر نمی کنم.

ساترا خانم ادامه دهنده راه مادربزرگ

این مادربزرگ قهرمان محله هفت چنار در میان صحبت هایش از حمایت اعضای خانواده و بچه هاش برای شرکت در مسابقات و از ساترا خانم نوه پنج ساله اش یاد می نماید. نوه ای که از همین روزها به فکر ادامه دادن راه مادربزرگ است. او تعریف می نماید: معمولا وقتی با ساترا به پارک می روم هردو با هم مسابقه دو می گذاریم. ساترا مراقب است من عقب نیفتم و من مراقبم او عقب نیفتد، درواقع هر دو هوای هم را داریم. سعی می کنیم زمان مسابقه هم اون یکی برنده گردد. البته ساترا خانم از همین حالا در خانه تمرین مسابقه دو می دهد و با گذاشتند چند کاغذ مسیر خط خاتمه را معین می نماید. امیدوارم در آینده به سکوهای پیروزیت ورزشی برسد.

مادر خستگی ناپذیر

محبوبه اژدری یکی از بچه ها زهرا عقیلی خستگی ناپذیر و کوششگر بودن را از ویژگی های مادرش عنوان و می گوید : مادرم برای درمان و به پیشنهاد پزشکش به ورزش کردن روی آورد و این باعث تغییر مسیر زندگی اش است. البته پزشکان زیادی برای درمان پیاده روی ورزش کردن را توصیه می نمایند، اما اینکه چندنفر به این موضوع اهمیت می دهند ازهمه مهم تر است. خدا را شکر به لطف ورزش و پیگیری های هایش بسیاری از بیماری های همسالانش را ندارد. البته این ماجرا هم ناشی از اراده قوی اش است وقتی تصمیم می گیرد کاری انجام دهد تا به خاتمه رساندن آن کوشش زیادی می نماید و ما هم سعی می کنیم برای هموار شدن مسیر پیروزیت های مادر یاریش کنیم.

شکیبا با پشتکار

ندا مشهدی مسئول پارک آموزش ترافیک منطقه 10 که از سال های دور این مادربزرگ قهرمان را می شناسد، می گوید: از سال 1389 با خانم عقیلی آشنا شدم. این بانو پای ثابت بیشتر مسابقات ورزشی و ایستگاه های تندرستی بود و همواره به نسبت سایر شرکت نمایندگان یک سر و گردن با انرژی و فعال تر عمل می کرد و تقریبا سال های 1397 یا 1398 بود که برای آموزش دوچرخه سواری به پارک آموزش ترافیک آمد و اما با پشتکار و شکیبای دوچرخه سواری را یاد گرفت و در این رشته هم پای ثابت بیشتر همایش ها شد. این ویژگی برای همه می تواند الگوی خوبی باشد.