چرا والدین باید کم تر برای فرزندشان از جان مایه بگذارند؟ - وبلاگ ساعت گلورایا

به گزارش وبلاگ ساعت گلورایا، به والدین توصیه می گردد که به طور منظم (حداقل 21000 کلمه در هر روز) با فرزندِ پیش دبستانی شان، حتی وقتی حرفی برای گفتن ندارند، صحبت نمایند؛ مدام با آن ها بازی نمایند؛ آن ها را به مکان هایی که مطالبه می نمایند ببرند؛ به عنوان ساعتِ بیداری و تقویم شان عمل نمایند؛ فعالیت های خارق العاده برای شان ترتیب بدهند؛ همواره مراقب باشند مبادا فرزندشان به لحاظِ روانی یا جسمانی آسیب ببیند؛ مطمئن باشند که فرزندشان تکالیفِ مدرسه را انجام می دهد و ... و غیره.

وبلاگ ساعت گلورایا | کارشناسان دهه ها به والدین توصیه می کردند که تا می توانند برای بچه ها شان وقت بگذارند و برای شان کار انجام دهند.

به گزارش وبلاگ ساعت گلورایا ، همین حالا به والدین توصیه می گردد که به طور منظم (حداقل 21000 کلمه در هر روز) با فرزندِ پیش دبستانی شان، حتی وقتی حرفی برای گفتن ندارند، صحبت نمایند؛ مدام با آن ها بازی نمایند؛ آن ها را به مکان هایی که مطالبه می نمایند ببرند؛ به عنوان ساعتِ بیداری و تقویم شان عمل نمایند؛ فعالیت های خارق العاده برای شان ترتیب بدهند؛ همواره مراقب باشند مبادا فرزندشان به لحاظِ روانی یا جسمانی آسیب ببیند؛ مطمئن باشند که فرزندشان تکالیفِ مدرسه را انجام می دهد و ... و غیره. تعجبی ندارد که بسیاری از والدین فرزند پروری را به مثابه کار ِ خانه در نظر می گیرند.

اما فرزند پروری همواره به این سیاق نبوده است.

فواید کم تر در خدمتِ بچه ها بودن

در زمانی نه چندان دور والدین از بچه ها شان انتظار داشتند که از خودشان مراقبت نمایند. آن ها مستقل از والدینِ خود عمل می کردند؛ با دوستان شان بیرون می رفتند (به خصوص دوچرخه سواری یا پیاده روی) می رفتند؛ خودشان بودند که تصمیم می گرفتند تکالیف مدرسه را انجام بدهند یا نه و یاد می گرفتند که مسئولیتِ پیغامد های این قضیه را خودشان تقبل نمایند؛ یاد می گرفتند که مراقب امنیت خودشان باشند و استراتژی هایِ بازگشت به شرایطِ ثباتِ روانی بعد از تجربه یک آسیب را یاد می گرفتند.

نتیجه این بود که به تدریج که بزرگ می شدند خودمتکی، مقاوم و به لحاظِ عاطفی سالم تر از آدم هایی که امروز می بینیم، بودند (آمار ها این را اثبات می نماید).

در مقابلِ پیغام های بسیاری که والدین را تشویق می نماید تا خدمت رسانیِ بیش تری به بچه ها شان بنمایند، تعداد زیادی تحقیق وجود دارد که از والدین می خواهد کم تر در خدمتِ بچه ها باشند.

بسیاری از این تحقیقات زیرمجموعه موضوعِ فرزند پروریِ حامیِ استقلالِ فرزند است، که عصاره اش این است که باید به فرزند اجازه داد و او را تشویق کرد که مسئولیت بیش تری در قبالِ زندگی اش بپذیرد و کارهای بیش تری را خودش به تنهایی انجام دهد.

این تحقیقات شاملِ تحقیقاتِ طولی و مقطعی می گردد و نشان می دهد که حمایت از استقلالِ بچه ها باعث می گردد بچه ها و نوجوانان شادتر، خودمتکی تر، خودراهبرتر شده و خودشان را با ملزومات اجتماعی و عاطفی تطبیق دهند. اما در مقابل وقتی والدین زیاد ازحد کار های بچه ها را تقبل می نمایند، باعث می شوند که کودک قربانی بودن و بی دفاع بودن را یاد بگیرد.

بنابراین، کم تر کار کردن برای بچه ها یعنی خیلی کار کردن برای آن ها. هم چنین یعنی زیاد کار کردن برای خودمان به عنوان والدین. برای مثال، یک تحقیق که در آلمان صورت گرفته است نتیجه گیری می نماید که در دوران قرنطینه کووید 19، وقتی والدین بچه ها را تشویق می کردند که خودشان برای ساعاتِ طولانی تری از روز امورات شان را مدیریت نمایند، هم بچه ها راضی تر بودند و هم والدین.

چطور وابستگی بچه ها را کم تر کنیم؟

اگر بچه ها تان بسیار زیاد وابسته شده اند، ممکن است لازم باشد که این وابستگی را به تدریج کم کنید. شاید یکی از نقاط آغاز خوب این باشد که از آن ها بپرسید که دوست دارند چه کاری برای خودشان یا خانواده انجام دهند.

شاید کار هایی را برای شان انجام می دهید که ترجیح می دهند خودشان آن کار ها را انجام دهند. پس به تدریج به سمت کار هایی بروید که باید به عنوان بخشی از فرایند بزرگ شدن به بچه ها تان واگذار می کردید، اما تا به امروز این کار را نکرده اید.

با توجه به سن، این کار ها می تواند مرتب کردنِ تختخواب، تمیز کردن اتاق، استفاده از ماشین لباسشویی، تنظیم ساعت برای بیداری، به موقع بیدار شدن برای انجام یک تکلیف، پیاده رفتن تا مدرسه یا هر جای دیگر، مدیریت تکالیف مدرسه یا یاری به انجام کار های خانه مثل آماده کردنِ غذا یا شستنِ ظرف ها باشد.

شاید لازم باشد که استانداردهای یان را قدری پایین بیاورید، زیرا بچه ها شما، حداقل در دفعه های اول، نمی توانند کار ها را آن طوری که شما انجام می دهید، انجام دهند. اما این بهای اندکی است که می پردازید تا توانایی و غرور بچه ها تان رشد یابد و زمانِ بیش تری برای انجام امورِ خودتان داشته باشید.

بچه ها به صورتِ فطری دوست دارند که خودمتکی تر و مفیدتر باشند، اما ما با اصرارِ بی فایده برای انجام تمام امورِ مربوط به آن ها آن ها را از این موهبت محروم می کنیم.

با بزرگ تر شدنِ بچه ها باید از آن ها انتظار داشته باشیم که بیش تر برای رفاه و سلامتِ خانواده کوشش نمایند. این کار برای همه افراد خانواده خوب است، اما بیش تر از همه برای خودِ بچه ها مفید است.

منبع: The Psychology Today

ترجمه: سایت وبلاگ ساعت گلورایا