دل خوشی از پته های امروزی نداریم - وبلاگ ساعت گلورایا

به گزارش وبلاگ ساعت گلورایا، پژوهشگر تاریخی #کرمان گفت: دل خوشی از پته های امروزی نداریم؛ آن همه زیبایی، طراوت و ظرافت کجا و پته ای که این روزها به دست مردم می دهند کجا.

به گزارش جهانی سفر سید محمدعلی گلاب زاده، پژوهشگر تاریخی، در آیین اختتامیه نخستین جشنواره کالاها و محصولات فرهنگی استان کرمان با موضوع پته که همزمان با هفتمین دوره کشوری جایزه ملی فیروزه برگزار گردید، اعلام کرد: کرمان خاستگاه دوزندگی و بافندگی بوده است.

وی اضافه نمود: نام دیگر کرمان کارمان است که از دو واژه تشکیل شده است؛ مان به معنای جایگاه و کار به معنی کار و کوشش، شهامت و شجاعت و بافندگی است. کرمانی ها هنوز به عنکبوتی که تار میتند کاربافو می گویند بنابراین یکی از تعاریف ویژه ای که برای کرمان می توان لحاظ کرد همین هنر بافندگی و دوزندگی است.

گلاب زاده ادامه داد: در این میان پته جایگاه ویژه ای دارد زیرا پته نشان دهنده حضور پرصلابت زنان کرمانی در عرصه ساماندهی و خدمت رسانی به جامعه خود به شمار می رود.

پژوهشگر تاریخی اضافه نمود: زنان کرمانی در طول تاریخ ثابت کردند که نه تنها پشت سر هر مرد موفقی یک زن وجود دارد بلکه گاهی جلودار مردان نیز بودند که استدلال هایی نیز در این باره موجود است.

وی مطرح نمود: زنان کرمانی علاوه بر اینکه در کنار همسرانشان به امر کشاورزی می پرداختند، بچه را نیز به بغل می گرفتند و پرورش می دادند و در باقی فرصت ها پته می دوختند یا شال و قالی می بافتند.

گلاب زاده با بیان اینکه هنر پته دوزی فقط برای کرمانی ها شناخته شده نیست و در جهان مطرح است گفت: نکته دیگری که در این هنر نهفته است این است که پته به عنوان نماد تفکر و اندیشه و صلابت مردم کرمان به شمار می رود.

وی ادامه داد: بته جقه سرو سرخمیده است و معنای آن این است که مردم کرمان در طول هزاران سال اگرچه در بسیاری از موارد آتش به زندگی آن ها افتاد اما هر بار ققنوس وار از میان خاکسترخود برخاسته و حیات خود را شروع کردند؛ این مردم اگر همواره در مقابل طوفان ها مجبور شدند مانند بته جقه سر خم نمایند اما دوباره برخاستند و ثابت کردند زندگی در کویر جریان دارد.

گلاب زاده با بیان اینکه ما دل خوشی از پته های امروزی نداریم توضیح داد: هنر قدیمی پته هنر خاصی بود، آن همه زیبایی، طراوت و ظرافت کجا و پته ای که این روزها به دست مردم می دهند کجا؛ به خاطر حفظ آبروی نیاکان مان هم که شده است کاری کنیم که پته به هنر اصیل خود برگردد.